لوتشیوم (Lutethium) یک عنصر رادیواکتیو است که در لوتشیومگرافی (Lutetium-177 Molecular Imaging) استفاده میشود. برخی ویژگیهای لوتشیوم به شرح زیر است:
به طور خلاصه، لوتشیوم-177 یک ایزوتوپ رادیواکتیو است که در روش تصویربرداری لوتشیومگرافی مورد استفاده قرار میگیرد.
عنوان | جزئیات |
---|---|
تعریف | نوعی درمان هدفمند برای سرطان، بهویژه سرطان پروستات. |
ماده فعال | لوتشیوم-177 (Lu-177) |
مکانیسم عمل | تابش بتا از لوتشیوم به سلولهای سرطانی، باعث مرگ آنها میشود. |
کاربردها | درمان سرطان پروستات متاستاتیک و برخی دیگر از تومورها. |
مزایا | هدفمندی بالا، عوارض جانبی کمتر نسبت به شیمیدرمانی. |
معایب | ممکن است برای برخی بیماران مؤثر نباشد و عوارضی مانند خستگی ایجاد کند. |
عوارض جانبی | شامل تهوع، خستگی، و اختلالات خونی. |
روش تجویز | بهصورت داخل وریدی (IV) و معمولاً در چند جلسه. |
نتایج درمانی | ممکن است به کاهش اندازه تومور و بهبود کیفیت زندگی منجر شود |
لوتشیوم-177 علاوه بر کاربرد در تصویربرداری لوتشیوم تراپی، در سایر کاربردهای پزشکی نیز استفاده میشود:
1. درمان پرتوی:
– بسیاری از ترکیبات رادیودارویی حاوی لوتشیوم-177 برای درمان سرطان استفاده میشوند. این ترکیبات به سلولهای سرطانی هدف میکنند و با انتشار پرتوهای بتا، باعث نابودی آنها میشوند.
– موارد کاربرد درمانی شامل درمان پروستات، نورواندوکرین، لنفوم و سایر انواع سرطانها است.
2. درمان درد ناشی از استخوانهای متاستاتیک:
– لوتشیوم-177 با اتصال به برخی ترکیبات میتواند برای تسکین درد ناشی از متاستاز به استخوان مورد استفاده قرار گیرد.
3. درمان بیماری های مفصلی:
– تزریق موضعی ترکیبات حاوی لوتشیوم-177 در مفاصل برای درمان آرتروز و بیماریهای التهابی مفاصل مورد استفاده قرار میگیرد.
به طور کلی، لوتشیوم-177 به دلیل ویژگیهای رادیونوکلئیدی منحصر به فرد خود، کاربردهای درمانی و تصویربرداری متنوعی در پزشکی دارد.
تولید و استفاده از لوتشیوم تراپی و لوتشیوم تراپی در پزشکی مراحل زیر را طی میکند:
1. تولید ایزوتوپ لوتشیوم-177:
لوتشیوم تراپی معمولاً از طریق بمباران هستهای تارگتهای یوتربیوم-176 با نوترون در راکتورهای هستهای تولید میشود.
– پس از تولید، لوتشیوم-177 از تارگت جدا و خالصسازی میشود.
2. کنجوگه کردن لوتشیوم-177 با ترکیبات هدف:
– لوتشیوم-177 باید با مولکولهای هدف مانند آنتیبادیها یا پپتیدها مرتبط شود تا به سلولهای هدف متصل شود.
– این فرآیند به عنوان کنجوگاسیون شناخته میشود و با روشهای شیمیایی انجام میگیرد.
3. تزریق یا تجویز دارو به بیمار:
– پس از کنجوگه شدن، ترکیب لوتشیوم-177 به صورت داخل وریدی یا موضعی به بیمار تزریق میشود.
– در کاربردهای تصویربرداری، دوزهای کم و در کاربردهای درمانی، دوزهای بالاتری تجویز میگردد.
4. پایش و درمان بیمار:
– پس از تجویز، پایش و تصویربرداری از بیمار انجام میشود تا جذب و توزیع ماده رادیواکتیو در بدن ارزیابی گردد.
– در موارد درمانی، پرتودرمانی با لوتشیوم-177 به مدت چندین هفته ادامه مییابد.
این مراحل تولید و استفاده لوتشیوم-177 در کاربردهای تشخیصی و درمانی پزشکی را نشان میدهد.
تولید و استفاده از لوتشیوم-177 و لوتشیوم تراپی در پزشکی مراحل زیر را طی میکند:
1. تولید ایزوتوپ لوتشیوم-177:
– معمولاً از طریق بمباران هستهای تارگتهای یوتربیوم-176 با نوترون در راکتورهای هستهای تولید میشود.
– پس از تولید، لوتشیوم-177 از تارگت جدا و خالصسازی میشود.
2. ترکیب کردن لوتشیوم-177 با ترکیبات هدف:
– لوتشیوم-177 باید با مولکولهای هدف مانند آنتیبادیها یا پپتیدها مرتبط شود تا به سلولهای هدف متصل شود.
– این فرآیند به عنوان کنجوگاسیون شناخته میشود و با روشهای شیمیایی انجام میگیرد.
3. تزریق یا تجویز دارو به بیمار:
– پس از کنجوگه شدن، ترکیب لوتشیوم تراپی به صورت داخل وریدی یا موضعی به بیمار تزریق میشود.
– در کاربردهای تصویربرداری، دوزهای کم و در کاربردهای درمانی، دوزهای بالاتری تجویز میگردد.
4. پایش و درمان بیمار:
– پس از تجویز، پایش و تصویربرداری از بیمار انجام میشود تا جذب و توزیع ماده رادیواکتیو در بدن ارزیابی گردد.
– در موارد درمانی، پرتودرمانی با لوتشیوم تراپی به مدت چندین هفته ادامه مییابد.
این مراحل تولید و استفاده لوتشیوم تراپی در کاربردهای تشخیصی و درمانی پزشکی را نشان میدهد.
در مقایسه با سایر ایزوتوپهای رادیواکتیو، استفاده از لوتشیوم تراپی میتواند عوارض جانبی کمتری برای لوتشیوم تراپی داشته باشد، اما این موضوع به عوامل مختلفی بستگی دارد:
1. انرژی پرتو: انرژی پرتو بتای لوتشیوم تراپی (498 keV) در محدوده مناسبی برای درمان سلولهای سرطانی قرار دارد و به طور نسبی از عوارض جانبی کمتری برخوردار است.
2. عمر نیمهتجزیه: عمر نیمهتجزیه 6.7 روزه لوتشیوم تراپی باعث میشود پرتودهی موضعی را امکانپذیر کند و از پرتودهی غیرموضعی به بافتهای سالم جلوگیری کند.
3. ذات شیمیایی: لوتشیوم تراپی به دلیل پایداری شیمیایی بالا، امکان کنجوگاسیون با مولکولهای هدف را فراهم میکند و در نتیجه پرتودهی به بافتهای سالم کاهش مییابد.
4. نوع کاربرد: در صورت استفاده از لوتشیوم-177 در درمانهای هدفمند مانند رادیوایمونوتراپی یا رادیوتراپی پپتیدی، عوارض جانبی کمتری در مقایسه با سایر ایزوتوپها مشاهده میشود.
با این حال، باید توجه داشت که هر ایزوتوپ رادیواکتیو دارای مزایا و معایب خاص خود است و استفاده از هر کدام بسته به کاربرد درمانی، پروتکل درمانی و شرایط بالینی بیمار متفاوت خواهد بود. در نهایت، لوتشیوم تراپی میتواند عوارض جانبی کمتری داشته باشد، اما این موضوع به عوامل متعددی بستگی دارد.
بله، لوتشیوم تراپی و لوتشیوم تراپی در درمان برخی سرطانهای خاص کاربرد بیشتری دارد:
1. سرطان پروستات:
لوتشیوم تراپی با استفاده از ترکیبات هدفمند مانند PSMA (پروتئین غشایی سلول پیشرفت سرطان پروستات) برای درمان سرطان پروستات متاستاتیک کاربرد دارد.
– مطالعات نشان دادهاند که این رویکرد میتواند باعث بهبود عملکرد و کاهش عوارض جانبی در مقایسه با سایر درمانهای رایج شود.
2. سرطان نورواندوکرین:
– لوتشیوم تراپی با ترکیبات پپتیدی هدفمند مانند DOTATATE برای درمان تومورهای نورواندوکرین استفاده میشود.
– این رویکرد به دلیل هدفمندی بالا و عوارض جانبی نسبتاً کم، برای این دسته از سرطانها مناسب است.
3. سرطانهای استخوانی:
– لوتشیوم تراپی میتواند برای درمان متاستازهای استخوانی ناشی از سرطانهای دیگر مانند سرطان پستان و پروستات کاربرد داشته باشد.
– این کاربرد به دلیل انرژی پرتو مناسب و عوارض جانبی کم لوتشیوم تراپی امکانپذیر است.
در مجموع، لوتشیوم تراپی به دلیل ویژگیهای منحصربهفرد خود، در درمان برخی سرطانهای خاص مانند پروستات، نورواندوکرین و متاستازهای استخوانی کاربرد بیشتری دارد و میتواند درمان مؤثرتر و با عوارض کمتری را فراهم کند.
لوتشیوم تراپی هرچند دارای مزایای بالینی قابل توجهی است، اما همانند سایر درمانهای پرتوی، ممکن است برخی عوارض جانبی نیز داشته باشد که به شرح زیر است:
1. سرکوب مغز استخوان:
لوتشیوم تراپی میتواند باعث کاهش موقتی تولید سلولهای خونی در مغز استخوان شود که ممکن است منجر به کمخونی، کاهش پلاکتها و گلبولهای سفید شود.
– این عارضه معمولاً موقتی و قابل مدیریت است و با کاهش دوز یا تأخیر در درمان قابل کنترل است.
2. عوارض گوارشی:
– تهوع، استفراغ و اسهال ممکن است بعد از تجویز لوتشیوم تراپی رخ دهد.
– این عوارض معمولاً با استفاده از داروهای ضد تهوع و اسهال قابل کنترل هستند.
3. عوارض کلیوی:
لوتشیوم تراپی ممکن است در طولانی مدت باعث آسیب به کلیهها شود.
– این عارضه معمولاً با مانیتورینگ دقیق کارکرد کلیوی و اتخاذ تدابیر محافظتی قابل پیشگیری و کنترل است.
4. خستگی و ضعف عمومی:
– بیماران ممکن است دچار خستگی و ضعف عمومی شوند که میتواند ناشی از اثرات پرتوی درمان یا دیگر عوارض باشد.
در مجموع، با مدیریت دقیق دوز، پایش مستمر عملکرد ارگانها و استفاده از درمانهای حمایتی، اکثر این عوارض قابل کنترل هستند. طراحی درمان لوتشیوم تراپی به نحوی است که تا حد امکان عوارض جانبی را به حداقل برساند.
عوارض جانبی لوتشیوم تراپی در درمان سرطان تا حد زیادی به شرایط فردی بیماران بستگی دارد و ممکن است برای همه بیماران یکسان نباشد. عوامل مختلفی در این زمینه نقش دارند:
1. وضعیت سلامت عمومی بیمار:
– بیمارانی که از سلامت عمومی بهتری برخوردارند، معمولاً عوارض کمتری را تجربه میکنند.
– بیماران مسن یا دارای بیماریهای زمینهای (مانند اختلالات کلیوی یا کبدی) در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
2. حجم و پراکندگی تومور:
– بیماران با تومورهای بزرگتر یا پراکندهتر در معرض دز پرتوی بیشتری قرار میگیرند و عوارض شدیدتری را تجربه میکنند.
3. سابقه درمانهای قبلی:
– بیمارانی که قبلاً تحت درمانهای پرتویی یا شیمیدرمانی قرار گرفتهاند، ممکن است حساسیت بیشتری به عوارض پرتوی نشان دهند.
4. مدت درمان و تکرار دورهها:
– عوارض جانبی با افزایش مدت و تعداد دورههای درمان با لوتشیوم-177 میتوانند افزایش یابند.
بنابراین، ارزیابی دقیق وضعیت بیمار و تنظیم دقیق دوز درمان برای هر بیمار به طور فردی اهمیت زیادی دارد تا عوارض جانبی تا حد امکان کاهش یابند.
بله، عوارض جانبی درمان با لوتشیوم تراپی میتواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی بیماران تأثیر بگذارد. برخی از این عوارض که ممکن است در این زمینه نقش داشته باشند عبارتند از:
1. خستگی و کاهش انرژی: بسیاری از بیماران به دلیل خستگی ناشی از درمان، دچار محدودیت در فعالیتهای روزمره و اجتماعی میشوند.
2. کاهش اشتها و وزن: این عوارض میتوانند موجب سوء تغذیه و کاهش عملکرد عمومی بیماران شوند.
3. درد و ناراحتی: درد ناشی از تخریب بافتهای طبیعی و التهاب میتواند روی توانایی جسمی و روانی بیماران تأثیر بگذارد.
4. تغییرات خلقی و رفتاری: برخی از بیماران ممکن است دچار افسردگی، اضطراب یا تغییرات خلقی شوند که بر کیفیت زندگی آنها تأثیر میگذارد.
5. عوارض گوارشی: مانند تهوع و استفراغ که میتواند بر تغذیه و جذب مواد مغذی تأثیر بگذارد.
بنابراین، پزشکان باید عوارض جانبی را به دقت پایش کرده و با مداخلات حمایتی و درمانی مناسب، سعی در کاهش و کنترل آنها داشته باشند تا بتوانند کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشند.
بله، بیماران میتوانند با انجام برخی اقدامات خاص، عوارض جانبی درمان با لوتشیوم تراپی را تا حد زیادی کاهش دهند:
1. رعایت تغذیه مناسب: مصرف غذاهای پر انرژی و پروتئین بالا، همراه با مکملهای تغذیهای مانند پروتئین، ویتامین و املاح، میتواند به جبران کاهش وزن و بهبود تغذیه کمک کند.
2. انجام فعالیتهای فیزیکی مناسب: انجام تمرینات ورزشی سبک و متوسط مانند پیادهروی و یوگا میتواند به کاهش خستگی و بهبود عملکرد جسمی کمک کند.
3. استفاده از داروهای کمککننده: داروهای ضد تهوع، ضد درد و داروهای تقویتکننده اشتها میتوانند عوارض گوارشی و درد را بهبود ببخشند.
4. مشاوره روانشناختی: مشاوره و درمانهای روانشناختی میتوانند به کاهش مشکلات خلقی و افزایش سازگاری با بیماری کمک کنند.
5. استراحت مناسب: استراحت کافی و خواب مرتب میتواند به کاهش خستگی و بهبود عملکرد روزانه کمک کند.
بنابراین، همکاری نزدیک بیماران با تیم درمانی و انجام این اقدامات، میتواند نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی آنها ایفا کند.
در کنار اقداماتی که قبلا ذکر کردم، بیماران باید به نکات دیگری نیز توجه داشته باشند تا عوارض درمان با لوتشیوم تراپی را کاهش دهند:
1. آبرسانی کافی: مصرف مقادیر زیاد مایعات همراه با درمان میتواند به کاهش عوارض کلیوی و گوارشی کمک کند.
2. پایش دقیق عوارض: ثبت و گزارش دادن به موقع هرگونه عارضه جانبی به تیم درمانی، میتواند در مدیریت و کنترل عوارض موثر باشد.
3. رعایت استراحت کافی: برنامهریزی برای استراحت کافی در طول روز و شب میتواند به کاهش خستگی و بهبود تحمل درمان کمک کند.
4. مصرف داروهای حمایتی: داروهایی مانند داروهای ضد تهوع، ضد اسهال و ضد درد میتوانند عوارض را تا حد زیادی کاهش دهند.
5. انجام آزمایشات پیگیری: انجام آزمایشات پزشکی منظم طبق برنامه برای پایش شرایط بالینی بیمار بسیار مهم است.
6. پرهیز از مصرف سیگار و الکل: پرهیز از مواد مضر مانند سیگار و الکل میتواند در بهبود عوارض و افزایش تحمل درمان موثر باشد.
با توجه به این موارد و همکاری نزدیک با تیم درمانی، بیماران میتوانند عوارض درمان را تا حد زیادی کاهش داده و کیفیت زندگی خود را بهبود ببخشند.
لوتشیوم درمانی یک روش درمانی جدید درمان سرطان های پیشرفته پروستات است. این روش درمانی از مارس 2022 به تایید سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) و از دسامبر 2022 به تایید آژانس دارویی اروپا (EMA) رسیده است. مطالعات بزرگ و معتبر ثابت کرده اند که این روش درمانی به میزان چشمگیری طول عمر و کیفیت زندگی بیماران را بهبود می بخشد و به علاوه قادر است پیشرفت بیماری را به تأخیر بیندازد.
Lu-177 PSMA و لوتشیوم درمانی چگونه بر سلول های سرطانی از منشا پروستات اثر می کند؟
همانطور که پیشتر اشاره شد، ایده اصلی درمان های ترانوستیک و لوتشیوم درمانی آن است که بر خلاف روش پرتو درمانی، فقط سلول سرطانی در داخل بدن در معرض اشعه کشنده رادیواکتیو قرار گیرند و بافت های سالم از آن مصون باشند. برای همین لازم است که لوتشیوم به ماده ای متصل شود که آن ماده اختصاصا به سلول های سرطانی از منشا پروستات وصل شود. گیرنده ای به اسم PSMA در سطح سلول های با منشا پروستات وجود دارد. زمانی که این سلول دچار تغییرات بدخیمی می شود، این گیرنده به میزان بسیار زیادی در سطح سلول بیان می شود. بنابراین اگر ماده ای بتواند اختصاصا به این گیرنده متصل شود، قادر است مقدار زیادی از لوتشیوم رادیواکتیو را در معرض سلول های بدخیم قرار دهد و آن ها را با اشعه پرقدرت رادیواکتیو از بین ببرد بدون اینکه به بافتهای دیگر آسیبی وارد شود. این ماده نیز اختصارا PSMA نامیده می شود و قادر است از یک سو به ماده رادیواکتیو لوتشیوم و از سوی دیگر به گیرنده PSAM در سطح سلول بدخیم پروستات متصل شود و اثرات درمانی Lu-177 PSMA را بر سلول های بدخیم اعمال کند.
چه بیمارانی کاندیدای درمان با Lu-177 PSMA لوتشیوم درمانی هستند؟
با توجه به اینکه داروهای شیمی درمانی خط دوم معمولا با عوارض بیشتری همراه هستند و از سوی بعضی از بیماران تحمل نمی شوند، برخی از پزشکان مایل هستند که قبل از تجویز این داروها، ابتدا بیمار را تحت Lu-177 PSMA و لوتشیوم درمانی قرار دهند.
مهمترین نکته در انتخاب بیماران برای درمان با لوتشیوم درمانی Lu-177 PSMA این است که پزشک مطمئن باشد متاستازهای بیمار این دارو را به خود جذب می کنند. در غیر اینصورت درمان برای بیمار بی فایده خواهد بود. برای اطمینان از جذب شدن دارو لازم است قبل از شروع درمان یک تصویر برداری به نام Ga-68 PSMA PET/CT و یا در صورت در دسترس نبودن Tc-99m PSMA Scan انجام شود تا قابلیت جذب دارو در ضایعات بدن بیمار بررسی شود.
بیمارانی که قبلا تحت درمان گسترده با داروهای شیمی درمانی قرار گرفته اند به ویژه در صورتیکه مبتلا به کاهش عملکرد کلیه نیز باشند، و یا مناطق وسیعی از بدنشان تحت پرتو درمانی قرار گرفته است و یا بیمارانی که قبلا تحت سایر درمان های هسته ای قرار گرفته اند، در معرض خطر بالایی برای ابتلا به عوارض شدید ناشی از درمان لوتشیوم هستند و لذا باید این روش درمانی فقط با در نظر گرفتن احتیاطات و تمهیدات لازم در این بیماران قابل انجام است، مشروط بر اینکه فواید درمان بسیار بیشتر از عوارض بالقوه آن باشد.
چه کسی برای بیمار درخواست انجام درمان Lu-177 PSMA لوتشیوم درمانی می دهد؟
لوتشیوم درمانی عموما توسط پزشک متخصص سرطان یا سیستم مجاری ادراری درخواست می شود ولی بهتر است که تصمیم گیری برای درمان Lu-177 PSMA لوتشیوم درمانی به صورت تیمی باشد.
درمان با Lu-177 PSMA لوتشیوم درمانی برای بیمار چه فوایدی دارد؟
در آن دسته از بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات و مقاوم به درمان های استاندارد که انتخاب های درمانی محدودی دارند، درمان Lu-177 PSMA لوتشیوم درمانی قادر است طول عمر و کیفیت زندگی بیماران را افزایش می دهد. اغلب بیماران در مراحل پیشرفته بیماری علایم شدیدی از قبیل دردهای استخوانی دارند. این روش درمانی که خودش به خوبی از سوی بیماران تحمل می شود، با کاهش چشمگیر علایم، کیفیت زندگی بیماران را به میزان چشمگیری بهبود می بخشد.
درمان با Lu-177 PSAM چه عوارضی دارد؟
با درمان Lu-177 PSMA لوتشیوم درمانی بعضی از بیماران دچار علایم خستگی و تهوع می شوند. گیرنده های PSMAعلاوه بر سلول های بدخیم پروستات، به میزان کمی در سطح بعضی از بافتهای طبیعی بدن از جمله غدد بزاقی نیز وجود دارند. به همین دلیل ممکن است اشعه Lu-177 PSMA ممکن است روی غدد بزاقی بیمار اثر بگذارد و موجب خشکی دهان شود.
Lu-177 PSMA ممکن است باعث آسیب حاد به مغز استخوان و آسیب های مزمن به کلیه شود. البته عوارض شدید در کمتر از 10 درصد بیماران دیده شده است.
در هفته اول لوتشیوم درمانی ممکن است به دلیل ادم و التهاب ناشی از اشعه دردهای بیمار تشدید شود که این افزایش درد الزاما به معنی پیشرفت بیماری و عدم پاسخ به درمان نیست. انتظار می رود در صورتیکه بیمار پاسخ مناسبی به درمان داده باشد، این دردها در هفته دوم کاهش یابند..
آیا عوارض Lu—177 PSMA لوتشیوم درمانی قابل کنترل است؟
اکثر عوارض ناشی از Lu-177 PSMA لوتشیوم درمانی جدی و تهدید کننده حیات نیستند و به خوبی با اقدامات حمایتی قابل کنترل هستند.
خشکی دهان. موارد خفیف خشکی دهان با اسپری کردن مرتب آب به داخل دهان، استفاده از بزاق مصنوعی و یا زایلتول قابل کنترل است. از مصرف بعضی داروها نظیر پیلوکارپین، طبق نظر پزشک باید اجتناب شود.
علایم گوارشی. در صورت بروز علایم شدید گوارشی و اختلال در سطح املاح خون باید درمان را قطع کرد و با اقدامات حمایتی نظیر سرم درمانی وضعیت آب و الکترولیت بیمار را تنظیم کرد. بعد از بهبود علایم می توان درمان را ادامه داد.
علایم خونی. در صورت بروز علایم خونی متوسط تا شدید بین دو دوره درمان، باید دوره بعدی درمان را حداقل 2 هفته به تعویق انداخت و اگر بعد از دو هفته سطح سلول های خونی به حد نرمال نرسید، باید درمان را قطع کرد. در این فاصله می توان از اقدامات حمایتی نظیر داروهای محرک مغز استخوان برای تحریک خونسازی کمک گرفت. در صورت بروز علایم خونی خفیف می توان یا دوز Lu-177 PSMA لوتشیوم درمانی را تا 20 درصد کم کرد یا درمان را دو هفته به تعویق انداخت.
اختلال عملکرد کلیه. در صورت بروز اختلال عملکرد خفیف کلیه می توان دوز Lu-177 PSMA لوتشیوم درمانی را 20 درصد کاهش داد.
آیا درمان Lu-177 PSMA لوتشیوم درمانی نیاز به بستری در بیمارستان دارد؟
خیر. درمان با Lu-177 PSMA لوتشیوم درمانی نیاز به بستری در بیمارستان ندارد و در کلینیک های تخصصی که از طرف سازمان انرژی اتمی و وزارت بهداشت و درمان مورد تایید هستند، قابل انجام است.
آیا قبل از انجام درمان Lu-177 PSMA لوتشیوم درمانی آزمایش یا تصویربرداری خاصی لازم است؟
لازم است که یک آزمایش خون جدید، حداکثر به فاصله 5 روز قبل از درمان، انجام شود. این آزمایش شامل شمارش سلول های خونی، تست های کلیه و کبد، LDH، PSA و CRP می باشد.
لازم است یک اسکن تشخیصی هسته ای به حداکثر به فاصله 3 ماه قبل از درمان، انجام شود. هدف از انجام این اسکن بررسی این نکته است که آیا داروی Lu-177 PSMA در ضایعات بدخیم قابلیت جذب شدن دارد یا خیر. جذب دارو در ضایعات مهمترین فاکتوری است که می تواند احتمال پاسخ به درمان را در بیمار پیش گویی کند. اسکن انتخابی Ga-68 PSMA PET/CT است. در صورتیکه این اسکن در دسترس نباشد، می توان از اسکن دیگری به نام Tc-99m PSMA استفاده کرد. انجام این دو اسکن نیاز به ناشتایی و یا آمادگی خاصی ندارد و در مراکز پزشکی هسته ای قابل انجام است.
علاوه بر این اسکن هسته ای، ممکن است پزشک معالج یا پزشک متخصص هسته ای لازم بداند که از سایر روش های تصویر برداری شامل CT اسکن، MRI، اسکن استخوان و .. نیز استفاده کند تا بتواند وسعت ضایعاتی را که در اسکن هسته ای جذب نداشته اند، تعیین کند. در صورتی که ضایعات بدون جذب زیادی وجود داشته باشند، شاید انجام این روش درمانی در بیمار بی فایده باشد.
مراحل انجام درمان Lu-177 PSMA لوتشیوم درمانی چگونه است؟
به طور معمول درمان با Lu-177 PSMA لوتشیوم درمانی چند سیکل است و در چه فواصلی انجام می شود؟
در بیمارانی که حال عمومی خوب و سطح فعالیت بدنی قابل قبولی دارند، به خوبی لوتشیوم درمانی را تحمل کرده اند و دچار عوارض جدی ناشی از درمان نشده اند، می توان تا حداکثر 6 سیکل درمان را ادامه داد. فواصل بین درمان از 4 تا 10 هفته و به طور معمول 6 هفته می باشد.
بهترین روش تصویربرداری برای ارزیابی پاسخ به درمان Ga-68 PSMA PET/CT است. اگر Ga-68 PET/CT در دسترس نبود، می توان از اسکن Tc-99m PSMA استفاده کرد که ارزانتر و در اکثر مراکز پزشکی هسته ای در دسترس است. ضروری است که در کنار این روش های تصویربرداری هسته ای حتما از روش های متداول تصویربرداری شامل CT اسکن، MRI و اسکن استخوان به منظور تعیین وسعت ضایعاتی که قادر به جذب Lu-177 PSMA نیستند استفاده شود. بیمارانی که تعداد زیادی ضایعه بدون جذب داشته باشند، از ادامه درمان سود زیادی نخواهند برد.
با توجه به این نکته که در درمان لوتشیوم Dotatate هم به طور مستقیم و هم از طریق خارج شدن مایعات از بدن شما، پرتو گاما خارج میشود برای حفظ سلامتی خود و دیگران لازم است نکات مراقبتی که در ادامه برای شما بیان میکنیم را رعایت کنید. به طور کلی دستورالعمل های زیر را در ۳ روز اول پس از انجام لوتشیوم Dotatate باید انجام دهید:
سایر نکات مراقبتی که باید پس از ۳ روز رعایت کنید شامل موارد زیر است:
مرکز پزشکی هسته ای اکسیر برای انجام کلیه اسکن های رایج بزرگسالان و اطفال آماده خدمت رسانی به مراجعه کنندگان محترم می باشد. این مرکز به عنوان یک مرکز تخصصی با متخصصین پزشکی هسته ای مجرب، پرتوکاران و پرسنل سخت کوش و متعهد در راستای ارائه خدمات پزشکی هسته ای با پیشرفته ترین تجهیزات تصویربرداری موجود از جمله گاما کمرا-اسپکت ساخت کمپانی زیمنس آلمان (۲۰۱۹) گام برمیدارد. بالاترین دقت و کیفیت، کوتاهترین زمان پاسخگویی، برخورد مسئولانه و دلسوزانه پرسنل این مرکز با بیماران و مراجعین محترم همواره رضایتمندی آنها را در پی داشته است.
موبایل
09305969379
آدرس
تهران – خیابان پیروزی – نبرد شمالی – کوچه محمود ابدی – پلاک ۲
تلفن
۰۲۱۷۷۴۶۰۰۱۲ ۰۲۱۷۷۴۶۰۵۰۹
ایمیل